จอมมารจำแลงกาย

 27 /01/57      13.45

ต้องขอโทษจริงๆค่ะ พอดีช่วงนี้งานเยอะเพราะใกล้สอบ fanal เเล้ว 
ไรเตอร์จึงขอเวลาพักยาวจนกระทั่งงานทุกอย่างจบลงนะจร๊

          ดอกไม้งามแห่งเมืองก็มีมากมายไม่รู้ตั้งกี่ชนิด
               
          ถ้านับดูจริงๆก็คงต้องยืมนิ้วคนมาอีกสิบกว่าคน
  
          แต่ถ้าให้ลองนับดอกไม้ชื่อดังที่มีรูปโฉมเป็นมนุษย์นั้นคงง่ายกว่า

          แค่ยกฝ่ามือมากางไว้ข้างหนึ่ง และอีกข้างก็ชูแค่สองนิ้วเท่านั้นเอง




 

องค์หญิงหวังหยางจู

เหวินเฟิงเหลย 


 

            "ห๊ะ!วังเหนือ" ฝ่ามืองามทั้งสองตบลงบนโต๊ะไม้ก่อเกิดเสียงดังสนั่น เรียกสายตาทั่วทิศทั่วทางให้หันมามองเป็นทางเดียว แต่คนอย่างนางรือหาได้ใส่ใจต่อสายตารอบข้าง "เจ้าจะบ้าเหรอไง หยางจู"

                แรงอารมณ์ของคนตบโต๊ะไม่อาจทำให้คนตรงข้ามตกใจใดใดได้ สตรีสูงศักดิ์ในชุดผ้าไหมเนื้อดีราคาแพงยิบยังคงให้ความสนใจไปกับการทำความสะอาดเล็บมือของนาง

                "เจ้าจะส่งข้าไปเข้าคุกหรือไงกัน"

        "ใจเย็นๆก่อนซิ เสวี่ยไป๋" หลินเยี่ยเซียงดอกไม้ราตรีแห่งหอชมจันทร์ช่วยพูดให้สหายใจเย็นลง

                "เยี่ยเซียงเจ้าไม่ต้องพูด"

                "เอาน่าๆ ใครจะกล้าทำอะไรเจ้า" ในที่สุดหวังหยางจูก็ยอมเปิดปากพูดทั้งๆที่ความสนใจยังอยู่ที่เล็บของตน "อีกอย่างที่นั่นไม่ใช่ในวังหลวง หมายจับเจ้าไปไม่ถึงที่นั่นหรอก"

                "แล้วเจ้าคิดยังไงถึงไปวังเหนือ" นางคิดตามสุดท้ายจึงยอมลดอารมณ์ลง

                "ลางสังหรณ์"  คนตอบทำท่าทางจริงจัง แม้นคนฟังจะไม่ค่อยจริงจังนัก

                "เจ้าเป็นนักพยากรณ์หรือไงกัน"

                "ก็อาจจะ" นางเงยหน้ามองดาวยามค่ำคืน "เจ้าดูซิ ช่วงนี้บรรยากาศมันทึมๆสู้ข้าหลบพายุไปอยู่ที่อื่นเสียยังดีกว่า"

                "แล้วเจ้าก็จะก่อพายุที่นั่นซินะ" คนฟังไม่วายเหน็บ

                "พายุลูกใหญ่เสียด้วย" หลินเยี่ยเซียงไม่วายเสริม

                "พวกเจ้านี่" คนโดนนินทราตบโต๊ะเสียงดัง ผลให้คนรอบข้างตกใจจนสำลักน้ำหรือไม่ก็มือไม้อ่อน เสียงถ้วยชามหล่นโครมคราม

                "หยางจูเจ้าอย่ามาอาละวาดที่ทำงานของข้านะ" หลินเยี่ยเซียงใช้รอยยิ้มละลายใจของนางส่งให้คนรอบข้างอย่าได้ถือสา

                "เห๊อะ" คนทำกลับไม่ใส่ใจ แต่นางก็อดคิดไม่ได้รอยยิ้มชั่วร้ายฝุดขึ้นบนใบหน้างาม "แล้วพวกเจ้าว่าพายุเจอพายุใครจะชนะ"

                องค์หญิงเจ้าอารมณ์แห่งหนานหนิงยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย ใต้หล้านี้ใครจะสามารถต่อกรกับนางได้อีก

                คำตอบ คือ ไม่!

                "ระวังเถิด พายุจะโดนกำแพงสยบเข้าซักวัน"

                "ถ้ากำแพงไม่แข็งพอก็อย่าหวังจะหยุดพายุได้" นางหยิบเหล้าเข้าปากอย่างอารมณ์ดี หาได้ใส่ใจกับลางสังหรณ์ใหม่ที่กำลังก่อตัวอยู่ลึกๆภายในจิตใจ

                จะกำแพงหรือพายุก็หยุดอารมณ์ข้าไม่ได้ทั้งนั้นแหละ 






............................................................................................................................................................
ทักทายนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ
หลังจากทิ้งช่วงไปเยอะ จากนิยายของ คุณหนูช่างเจรจา

http://my.dek-d.com/gift-dell/writer/view.php?id=969102

กับเวลาที่ไม่ค่อยมีเพราะเข้าสู่ช่วงเดือนสุดท้ายแห่งการสอบไฟนอล

ไรเตอร์คิดว่าคงจะไม่ค่อยมีเวลาเท่านัก แต่ก็ขอมาเปิดเรื่องทิ้งเอาไว้หน่อย

เผื่อคนอื่นจะได้รู้ว่านิยายของสาวๆดอกไม้งามแห่งหนานหนิงยังมีอีกหลายคนให้ติดตามมากนักแล

นิยายของแต่ละคนไม่ใช่เรื่องต่อ ไม่จำเป็นต้องอ่านไล่กัน

แต่นิยายของคุณหนูช่างเจรจาจะมีการปรากฏตัวของเหล่าสหายทั้ง7ครบถ้วน

อีกทั้งเป็นเหตุการณ์หลักที่ส่งผลให้ตัวละครอื่นๆย้ายถิ่นฐานไปเจอสิ่งต่างๆที่อื่น

สุดท้ายนี้ เดลต้าหยิบ เรื่อง จอมมารจำแลงมา เพราะส่วนตัวเดลต้าชอบตัวละครที่มีนิสัยร้ายแต่ภายในดีอยู่แล้ว

อีกทั้งแฟนๆจากเรื่องก่อนรีเควสกันเข้ามาเยอะ เดลก็เลยจัดให้ตามคำเรียกร้อง

แต่เพราะเรื่องนี้ไรเตอร์ยังไม่มีการวางแผนใดๆอาจจะช้านิดในการอัพ นะคะ

ขึ้นอยู่กับจินตนาการและเวลาของไรเตอร์ค่ะ

ขอให้สนุกกับการอ่านนะจร๊





 

คนไทยอ่านหนังสือน้อยลง แต่ลองอ่านนิยายที่คุณชื่นชอบดูซิ

เเล้วการอ่านจะไม่ใช่เรื่องหน้าเบื่อสำหรับคุณอีกต่อไป






 

อีกครั้งเช่นเดิมสำหรับการโหวตตัวละครที่ชื่นชอบนะจร๊
สำหรับคนที่อ่านบทแรก "ดอกไม้งามแห่งหนานหนิง" ไปแแล้วจร๊